«افکار خودکشی» یعنی فرد اشتغال ذهنی شدید در رابطه با خودکشی دارد. این افکار اشکال گوناگونی دارند. مثلا ممکن است در حد تصور و خیال پردازی باقی بمانند و یا اینکه اقدام به خودکشی هم صورت بگیرد.
گاهی افراد ژست خودکشی دارند تا به منافعی دست یابند و توجه جلب کنند (گرچه در این موارد هم نباید بی تفاوت بود چون می تواند منجر به مرگ شود) ولی گاهی فرد کاملا جدی است و افسردگی یکی از عواملی است که تاثیر بسیاری در اقدام جدی فرد دارد. همیشه افسردگی عامل خودکشی نیست. گاهی اتفاقات غیرمترقبه ای برای فرد می افتد و از توان روانی فرد خارج است و دست به عمل بدون فکر (رفتار تکانشی) می زند.
بهتر است بگوییم کسی از افکار خودکشی و اقدام به آن صد در صد در امان نیست.
با افکار خودکشی چه کنیم؟
اولین و مهم ترین نکته این است که از افراد امن زندگی تان کمک بگیرید و با افکار پیشرونده تنها نمانید چون ممکن است تصور کنید راه چاره ای وجود ندارد. اگر انرژی کاری را ندارید و حتی گاهی دلتان نمی خواهد از سر جای تان بلند شوید حتما باید روانپزشک ببینید تا از نظر افسردگی بررسی شوید. هرگز دارو بدون توصیه پزشک مصرف نکنید زیرا ممکن است علائم تان بدتر شود. کمک تخصصی گرفتن از روانپزشک و روانشناس گام مهمی است.
رنج بردن با درد کشیدن متفاوت است. وقتی رنج شما ادامه دار می شود، ممکن است در معرض افکار خودکشی پیشرونده و اقدام به آن قرار گیرید.
بی انگیزگی، ناامیدی، غم، افکار خودکشی و حس پوچی را جدی بگیرید!
کسانی که تصور می کنند هیچ کسی به آنان کمک نمی کند، از توان خودشان ناامید هستند ولی از آن جایی که یک دست صدا ندارد، باید متوجه باشیم دیگران می توانند کمک کننده عمل کنند.
گام های کوچک پیشگیری را جدی بگیرید!
اولین و مهم ترین گام بینش نسبت به حال روانی تان است. زمانی که دچار اضطراب، افسردگی، ناامیدی و بی انرژی بودن هستید و درمان دریافت نمی کنید، ممکن است طی زمان افکار خودکشی تان شدیدتر و بیشتر شود بنابراین یکی از راه های پیشگیری درمان اختلالات روانشناختی است.
گروه های حمایتی نقش بسیار موثری دارند. زمانی که ما دچار نشخوار ذهنی (افکار مکرر درباره گذشته، ملامت گری و …) می شویم و با هیچ کسی درباره آن صحبت نمی کنیم، به تدریج رنج مان بیشتر می شود بنابراین افرادی که از اطرافیان، خانواده و درمانگر کمک می گیرند متوجه می شوند که مشکلی لاینحل نیست و حتی اگر درمان کامل صورت نگیرد کنترل ممکن است.
دارو درمانی افسردگی و سایر اختلالات روانی اعتیاد آور نیست!
این تفکر سالیان دراز که دارو اعتیادآور است در دنیا امروز معنایی ندارد. حتی اگر شما سال ها دارو استفاده کنید همچون مصرف دارو برای دیابت است که قند خون شما را تنظیم می کند. روانپزشکان طبق پروتکل های درمانی دز دارودرمانی را تنظیم می کنند و روانشناسان بر روی الگوهای رفتاری و رنج روانی تان کار میکنند.
اگر افکار خودکشی دارم چه کنم؟
سریع با شماره ۱۲۳ تماس بگیرید و یا به اورژانس بیمارستان روانی مراجعه کنید. مهم است که هر نوع فکر به خودکشی در ابتدا مورد توجه قرار گیرد زیرا ممکن است اقدامی کنید که قابل برگشت نباشد و بعدا پشیمان شوید. مراقب افکار لحظه ای تان باشید. رفتار تکانشی بدون فکر است و زمانی که ما به پیامد عمل فکر نکنیم به احتمال زیاد پشیمان می شویم و گاهی پیامدها سنگین تر از آن است که تصور کنیم.
دنیا امروز و تکنولوژی باید در راه التیام رنج های بشری به کار گرفته شود. زمانی که درمان های گسترده آنلاین وجود دارد و در هر لحظه می توان دسترسی داشت، با افکار بی پایه که «کسی نمی تواند برای من کاری کند» رنج های مان را فزونی نبخشیم. هر کسی که اصولی رواندرمانی می شود و دارو استفاده می کند می داند که زندگی او به قبل و بعد از دارو قابل تفکیک است.
دکتر کتایون خانجانی- روان درمانگر
